Κόσμος, παρέες, κουβέντα, γνωριμίες, καινούργια πρόσωπα: αυτά που για πολλούς ανθρώπους αποτελούν το καλύτερο κομμάτι της ζωής τους, την ψυχαγωγία και την ευχαρίστηση τους, για κάποιους άλλους είναι πραγματικός εφιάλτης. Η προοπτική της συνεύρεσης με άλλους ανθρώπους και της κοινωνικής συναναστροφής, τους γεμίζει τεράστιο άγχος και φόβο και περιορίζει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή τους. Οι άνθρωποι αυτοί υποφέρουν από κοινωνική φοβία.

Σήμερα ο άνθρωπος γνωρίζει πολύ λίγα πράγματα για τον εαυτό του σε σχέση με παλιότερες εποχές. Οι μεγάλες οικονομικές κοινωνικές και ιδεολογικές αλλαγές, που συντελέστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στην κοινωνία μας, σε συνδυασμό με το γεγονός πως τρόποι δράσεις, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν  θεμιτοί κι αποτελεσματικοί, χάνουν την αποτελεσματικότητά τους κι αντικαθιστούνται από νέους τρόπους δράσης, που κι αυτοί σύντομα ξεφτίζουν, έχει άμεση επίπτωση στην γνώση των ανθρώπων για τον εαυτό τους:

Ακούγονται και γράφονται τόσες ανοησίες σχετικά με την ψυχοσωματική αρρώστια, όσο για κανένα άλλο ιατρικό πρόβλημα. Στη σωστή της χρήση, η λέξη «ψυχοσωματικό» περιγράφει μια κατάσταση όπου νους και σώμα συνδυάζονται, δημιουργώντας οργανικά συμπτώματα. Ένα συνηθισμένο παράδειγμα αποτελεί ο «πονοκέφαλος έντασης».

Κάθε πάθηση, σύμφωνα με τον Μάνου (1997) θεωρείται ότι έχει πολλαπλή αιτιολογία, δηλαδή είναι το αποτέλεσμα της συμπλοκής διαντίδρασης βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραμέτρων. Από την εποχή του Πλάτωνα στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν ότι η ψυχή και το σώμα είναι ένα και τα διαχώριζαν μόνο για θέματα μελέτης και ανάλυσης.

Συνήθως αρχίζει στην τρίτη δεκαετία της ζωής, χωρίς να αποκλείεται η έναρξή της και κατά την παιδική ηλικία, οπότε και η πρόγνωση είναι βαρύτερη.

Θεωρείται αυτοάνοσος νόσος, καταγράφεται ίσως γενετική προδιάθεση σε κάποιον βαθμό και εμφανίζεται υπό την επίδραση παραγόντων, όπως ο κρύος καιρός, το τραύμα του δέρματος, η τριβή του δέρματος ή τοπικές φλεγμονές, και η χρήση του λιθίου.

Ως ενήλικες έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι τα παιδιά ζουν σ' έναν κόσμο ανέμελο, απαλλαγμένο από άγχος και στενοχώριες. Στην πραγματικότητα συμβαίνει συχνά το αντίθετο. Ακόμη και τα πολύ μικρά παιδιά αισθάνονται συχνά άγχος και ανησυχούν για πολλούς λόγους, άλλα σε μικρότερο κι άλλα σε μεγαλύτερο βαθμό κι ένταση.

Οι φοβίες είναι επίμονοι και παράλογοι φόβοι για συγκεκριμένα αντικείμενα ή καταστάσεις. Οι φοβίες έχουν διάφορες μορφές:

Η λέξη άγχος στη σημερινή εποχή  αποτελεί πια μια πολύ συνηθισμένη έκφραση στο καθημερινό μας λεξιλόγιο .Το άγχος είναι ένα έντονα δυσάρεστο συναίσθημα το οποίο προκαλείται από οτιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστεένταση , θυμό , απογοήτευση ή  δυστυχία.

Πόνος ή δυσφορία στο στέρνο, δύσπνοια ή αίσθημα πλακώματος στο στήθος, ταχυκαρδίες (σε σημείο που να νιώθει κάποιος την καρδιά του ότι πάει να «σπάσει»),  είναι συμπτώματα που νιώθουν καθημερινά, αμέτρητοι άνθρωποι.